Ο Παναθηναϊκός AKTOR πήρε το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου και ο Γιώργος Κούβαρης γράφει για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι «πράσινοι» απέναντι στο δυναμικό παιχνίδι του Άρη που παραλίγο να «χαλάσει» το μυαλό των παικτών.
Λίγο-πολύ κάπως έτσι περιμέναμε την εικόνα του ημιτελικού μεταξύ Παναθηναϊκού και Άρη. Τους Θεσσαλονικείς να ξεπερνούν σε πολλά σημεία του αγώνα τα όρια του φάουλ προσπαθώντας να «χαλάσουν» το μυαλό των «πρασίνων» και τους παίκτες του Εργκίν Αταμάννα δίνουν... αγώνα προκειμένου να μείνουν ψύχραιμοι και μέσα από τη (δεδομένη) διαφορά ποιότητας να πάρουν το εισιτήριο για τον τελικό της Κυριακής (18/2, 19:00).
Εδώ που τα λέμε καλά έκανε ο Άρης και έπαιξε με αυτόν τον τρόπο. Άλλωστε έτσι θα μπορούσε να «κυνηγήσει» τις... όποιες ελπίδες πρόκρισης σε ένα παιχνίδι όπου διακυβεύονταν η πιθανότητα διεκδίκησης του πρώτου σημαντικού τροπαίου της σεζόν. Έριξε τη ζαριά του ο Καστρίτης, αλλά δεν είναι κάθε μέρα του Αη... Γιαννιού. Φαντάζομαι ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού θα είχαν στο πίσω μέρος το μυαλού τους το πρόσφατο παιχνίδι του ΟΑΚΑ όπου ο Άρης είχε νικήσει απολύτως δίκαια και χωρίς να χρειαζόταν να μπει σε ανάλογη διαδικασία με τον ημιτελικό του Κυπέλλου. Νίκησε παίζοντας κανονικό μπάσκετ και όχι... με σκοπό να «χαλάσει» το παιχνίδι του αντιπάλου. Αυτήν την φορά επέλεξε την διαφορετική οδό (σ.σ. όπως και στο ματς του «Αλεξάνδρειου») και το πλήρωσε. Εν μέρει ωστόσο είχε «χαλάσει» το μυαλό των παικτών του Παναθηναϊκού.
Όσο να 'ναι, όταν οι άμυνες είναι στα όρια του φάουλ ή πολύ περισσότερο όταν τα ξεπερνούν, αυτομάτως χάνουν την συγκέντρωσή τους οι παίκτες. Όπως έγινε και με την περίπτωση του Ματίας Λεσόρ, τον οποίο και «καθάρισαν» με συνοπτικές διαδικασίες. Τον εκνεύρισαν, εκείνος (κακώς) αντέδρασε και έφτασε στο σημείο ο Παναθηναϊκός να παίζει χωρίς τον βασικό του σέντερ για ενάμιση ημίχρονο. Αν και εδώ που τα λέμε πολύ... εύκολα φάνηκε να δίνεται η δεύτερη τεχνική ποινή. Δεν ξέρω τι μπορεί να ειπώθηκε εκείνη τη στιγμή γι' αυτό και πάω πάσο. Στέκομαι μόνο στις φωνές του Λεσόρ ότι «δεν είπα τίποτα» όταν πήγαινε στον πάγκο της ομάδας του. Πολλοί θα σταθούν στη μεγάλη διαφορά των βολών μεταξύ των δύο ομάδων. Ο Παναθηναϊκός σούταρε 30 βολές, ενώ ο Άρης εννέα. Βασικά και βλέποντας την γενική εικόνα του αγώνα είναι ένα πολύ λογικό νούμερο, το οποίο θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερο. Όμως ξαναλέω. Είναι κάτι το οποίο περίμενα εκ των προτέρων. Δεν περίμενα διαφορετική εικόνα στο παιχνίδι. Απλά το ερώτημα είχε να κάνει με τις «αντοχές» των «πρασίνων» οι οποίοι έφτασαν πολύ εύκολα στην τελική επικράτηση. Ουδέποτε κινδύνευσαν, ουδέποτε απειλήθηκαν. Παρόλα αυτά ΔΕΝ έπαιξαν καλά στην επίθεση. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Δεν ξέρω αλλά μου έδιναν την εντύπωση ότι ήταν αρκετά ράθυμοι, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση στην επίθεση και με πολλές τσαπατσουλιές, κάτι που αποδεικνύεται από τις 13 ασίστ για 12 λάθη. Πολύ κακή αναλογία. Έδιναν την εντύπωση ότι ήθελαν να φτάσουν τη διαφορά στους 20 πόντους και στη συνέχεια να χαλάρωναν τελείως ενόψει του μεγάλου τελικού της Κυριακής. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει καλό ρυθμό. Ναι μεν την άμυνα δεν άφηνε τους παίκτες του Άρη να γίνουν ιδιαίτερα απειλητικοί αλλά στην επίθεση δεν υπήρχαν συνεργασίες στο «πέντε εναντίον πέντε» ενώ και τα τελειώματα στο ανοικτό γήπεδο ήταν αρκετά ατσούμπαλα.
Ούτε στον προημιτελικό με την ΑΕΚ έπαιξε καλά. Για να ξέρουμε τι λέμε. Και ο τελικός είναι μια άλλη υπόθεση. Θα κριθεί το πρώτο τρόπαιο της σεζόν. Και ο Παναθηναϊκός πρέπει και οφείλει να είναι σοβαρός. Αν δεν αλλάξει το... τροπάριο θα έχει πρόβλημα. Βέβαια βάζω μεγάλο αστερίσκο στην αποβολή του Λεσόρ και αυτό διότι ήταν εμφανέστατη η πρόθεση των «πρασίνων» να περάσουν την μπάλα στον Γάλλο σέντερ και να δημιουργήσουν περισσότερα «ρήγματα» στο χαμηλό ποστ του Άρη. Ενδεχομένως τώρα να κάναμε διαφορετική κουβέντα. Και ο Παναθηναϊκός να είχε παίξει διαφορετικό μπάσκετ και να είχε «καθαρίσει» ακόμα πιο εύκολα με την υπόθεση της πρόκρισης. Όμως ακόμα και έτσι δεν είχε προβλήματα απέναντι στον Άρη.
Δεν έχασαν οι παίκτες το μυαλό τους, δεν παρασύρθηκαν (με εξαίρεση τον Λεσόρ) και έφτασαν στο... ρελαντί (με όλη τη σημασία της φράσης) στην τελική επικράτηση. Ο Αταμάν έχει κέρδος από αυτό το ματς καθώς είδε τον Όλεκ Μπαλτσερόφσκι (έστω και από... σπόντα λόγω της αποβολής του Λεσόρ και του τραυματισμού του Βιλντόζα) να παίρνει χρόνο συμμετοχής και να ήταν αρκετά θετικός στα 12 λεπτά που αγωνίστηκε. Μένει να δούμε εάν θα είναι και στην εξάδα του τελικού ή αν ο Αργεντινός γκαρντ θα μπορέσει να δώσει το «παρών». Αγωνίστηκε περισσότερο ο Κώστας Σλούκας(18:15') και παρά το γεγονός ότι ήταν άστοχος (0/5 σουτ) προσπαθούσε να «σουλουπώσει» κάπως το παιχνίδι των «πρασίνων» αποδεικνύοντας και το πόσο απαραίτητη είναι η παρουσία του στο παρκέ. Ειδικά σε στιγμές που ο αντίπαλος προσπαθεί να ασκήσει τρομερή πίεση. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είναι παίκτης ρυθμού και αν μη τι άλλο αυτά τα δύο ματς σε προημιτελικό και ημιτελικό να του έδωσαν την ώθηση που έψαχνε προκειμένου να παρουσιαστεί όπως θέλει και μπορεί στον μεγάλο τελικό.
Από εκεί και πέρα ο Κέντρικ Ναν πέτυχε και πάλι εντελώς «σβηστά» 20 πόντους, ενώ ήταν πολύπλευρη η προσφορά του έχοντας 6 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Δεν είναι μόνο το σκοράρισμα για τον Αμερικανό. Και όταν «τραβάει» παίκτες πάνω του, μπορεί και «διαβάζει» καλύτερα τις φάσεις για να δημιουργήσει καταστάσεις στους συμπαίκτες του. Χαρακτηριστικές οι δύο φάσεις με τα alley-oop καρφώματα του Κώστα Αντετοκούνμπο από τις ασίστ του Ναν. Και είναι πολύ σημαντικό να βρίσκει ο Παναθηναϊκός επιπλέον πόλο δημιουργίας στα pick n roll από τον Αμερικανό σκόρερ.
Με προβληματίζει λίγο ο Γκραντ. Λίγο όμως. Σαν να έχει χάσει την «φρεσκάδα» του. Σαν να αδειάζει το ντεπόζιτό του. Τόσο το σωματικό, όσο και το ψυχολογικό. Είχε και πάλι μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από οποιονδήποτε συμπαίκτη του (33:52'), «γέμισε» την στατιστική του (10π., 4ριμπ., 3ασ., 3κλ., 2λ.) αλλά βάσει της συνολικής εικόνας του, μου βγάζει μια... κούραση. Η διακοπή που ακολουθεί θα του κάνει σίγουρα καλό. Όπως θα κάνει και σε όλους όσους δεν θα έχουν υποχρεώσεις με τα εθνικά τους συγκροτήματα.
Και τώρα ο... τελικός. Είναι ο πρώτος μεγάλος στόχος της σεζόν. Και ο Παναθηναϊκός οφείλει και πρέπει να είναι στο 100% έτοιμος για να κατακτήσει το Κύπελλο. Απέχει δυόμιση χρόνια από τα τρόπαια. Και μόνο και μόνο αυτό το γεγονός θα πρέπει να λειτουργήσει ως το μεγαλύτερο κίνητρό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου